Is van Kolfschooten een stalker?

Vanuit mijn vakgebied corporate governance geloof ik echt in transparantie.
Maak maar zichtbaar wat je doet en laat anderen daarover oordelen is een goed principe.

Dat geldt ook als het over je eigen handelen gaat.
Ik heb al eerder op dit weblog melding gemaakt van de aantijgingen van wetenschapsjournalist Frank van Kolfschooten over vermeend plagiaat mijnerzijds.
De beste man geeft het nog steeds niet op, blijkt nu.
In het kader van openheid zal ik u een recente e-mail van hem laten zien:

"Van: Frank van Kolfschooten

Onderwerp: EUR evalueert methode-Pruijm 

Datum: 12 juni 2014 18:11:08 CEST

Aan: "R. Pruijm"

Geachte Pruijm,

Het heeft even geduurd, maar een integriteitscommissie van de EUR heeft 24 jaar na uw promotie een oordeel uitgesproken over de methode-Pruijm. 

Met vriendelijke groet,

Frank van Kolfschooten"

Voor wie het weten wil gaat het over een geval van vermeend plagiaat van een promovenda aan de Erasmus Universiteit die blijkbaar niet goed heeft geciteerd.  Het College van Bestuur concludeert dat een berisping voldoende is omdat er geen aanleiding is van het volledig ontbreken van van enige verantwoording.
Dat is dan voor van Kolfschooten aanleiding om te spreken van een evaluatie van de Erasmus Universiteit van de "methode-Pruijm."
Nu zijn we inmiddels al weer 24 jaar verder en ik geloof echt niet dat deze beoordeling betrekking heeft op mijn proefschrift uit 1990.
Je moet toch echt een beetje geschift zijn om deze onzin te schrijven.

Het wordt echter nog interessanter want hij stuurt me later nog een e-mail:

Van: Frank van Kolfschooten

Onderwerp: EUR evalueert methode-Pruijm 

Datum: 30 juni 2014 12:11:56 CEST

Aan: "R. Pruijm"

Geachte Pruijm,

Ik hoop dat u iets van uw gading hebt gevonden op mijn website.

Ik ben uiteraard benieuwd naar uw reactie op de jurisprudentie over de methode-Pruijm/Van Ass.

Met vriendelijke groet,

Frank van Kolfschooten

Nu kijk ik inderdaad wel eens op de website van deze journalist, maar dat lijkt me in dit geval niet zo interessant. Ook ik ben oprecht van mening dat de wetenschap op een goede manier moet worden bedreven en probeer daar ook naar te handelen. Vanuit die optiek denk ik ook dat van Kolfschooten nuttig werk doet, maar twijfel ik aan de manier waarop.
Ook nu weer.

Opvallend is dat de "methode Pruijm" in deze e-mail is veranderd in de "methode-Pruijm/Van Ass". Daarmee verandert hij zijn aanval op mij en verbreedt deze, maar dan geeft hij ook tegelijkertijd de naam vrij van de persoon die ten onrechte werd beticht van plagiaat.
Dat lijkt me niet helemaal correct, maar dat is de man ook niet.

Daarbij is er ook  ineens sprake van "jurisprudentie" en dat lijkt me nu echt een brug te ver.
Jurisprudentie werkt naar de toekomst en niet niet naar het verleden, beste Frank.

Het tekent echter heel goed de werkwijze van deze journalist.
Het lijkt wel of hij geobsedeerd wordt door het onderwerp plagiaat.
Dat is denk ik ook de reden dat hij met een geweldige rancune zijn doelwit benaderd.
Het optreden is ook respectloos, want  de aanduiding  "Geachte Pruijm" is nu niet bepaald een hoffelijke aanspreekvorm.
Het is echter wel de "methode-Kolfschooten" als ik die vergelijking mag maken:

• je valt allerlei mensen lastig met ongefundeerde en laatdunkende uitspraken in de hoop ze uit de tent te lokken (zie mijn verweer bij de Raad van de Journalistiek);
• je trekt je niets aan van het verweer van je doelwit, je wacht daar zelfs niet eens op;
• je insinueert en maakt zwart zonder goede onderbouwing;
• je noemt je dan ook nog "wetenschapsjournalist" als legitimering van je handelen.

Ook deze twee e-mails zijn daar een goed voorbeeld van.
Je lokt uit op basis van een verkeerde vergelijking en daagt uit als er geen antwoord komt.
Ik weet niet wat de beste man weer in petto heeft voor me, maar het mag wel een keer ophouden.
Alles is inmiddels wel weerlegd en na 24 jaar is er volgens mij niemand echt meer in geïnteresseerd.
Ik ben dan ook niet meer van plan op de provocaties van deze journalist in te gaan

Onze Frank begint wat mij betreft steeds meer te lijken op een heuse stalker:

"Stalking (ook wel uitgesproken als stolking) is het stelselmatig lastigvallen van een persoon, door die persoon te achtervolgen, steeds op hinderlijke wijze contact op te nemen, en soms ook te bedreigen (Wikipedia, april 2014)."

Misschien is het beter dat hij gaat schrijven voor de rubriek "Privé" van de Telegraaf.
Dan kun je lekker roddelen zonder enig bewijs en volgens mij verdient het ook beter dan wat "Frankie" nu doet.
Verder zal ik u getrouw op de hoogte houden van de de verdere afloop.
Het zal u denk ik niet verbazen dat ik niet heb geantwoord op beide e-mails.

The Institutional Investor Stewardship Myth

Het proefschrift van Daniëlle Melis is inmiddels gedeeltelijk beschikbaar op het Social Science Research Network in de vorm van een "working paper".
Zo valt te lezen op het weblog van de Harvard Law School.
Eerder al maakte ik melding van dit mooie proefschrift.
Een mooi succes voor Daniëlle en het Nyenrode Corporate Governance Instituut.

Maximering accountantsinkomen

In een interview in het Financieele Dagblad, maakt de aankomend directeur van de VEB, Paul Koster duidelijk dat hij zich wil gaan richten op de rol van de accountant.
Hij zegt:

"Ik wil wat kritischer naar die beroepsgroep gaan opereren. Ik denk dat er alom bewijzen zijn dat de accountantsfunctie aan vertrouwen heeft ingeboet."

Eerder al bepleitte hij een salarisplafond voor accountants. De maximering van hun salaris moet een besparing opleveren die kan worden gebruikt om de kwaliteit van de accountantscontrole te verbeteren.
Dat voorstel krijgt overigens weinig steun meldde Financieele Dagblad later. Ik zet wat bezwaren op een rijtje:

• geen logisch relatie plafond inkomen en betere kwaliteit van werk;
• er wordt al heel veel geïnvesteerd in kwaliteit;
• gebrek aan bewijs dat een plafond op inkomen de oplossing is;
• als je de controlefunctie aan de markt uitbesteed dan kan je dat niet zomaar reguleren;
• de accountant mag zoveel verdienen als de markt hem toestaat, maar dan moet hij wel de kwaliteit leveren die bij de hoogte van dat inkomen hoort.

Op de website van de accountant zijn ook veel veel reacties te vinden vanuit het beroep op het voorgenomen salarisplafond. Samenvattend vindt men het maar niks en de verkeerde oplossing voor het probleem.
Ik zal me verder niet in de discussie over mogelijke oplossingen mengen. Duidelijk is inmiddels wel dat het beroep structureel niet goed functioneert.
Wat ik in de discussie mis zijn echter twee belangrijke zaken:

• het wettelijk monopolie dat accountants hebben voor de controle op de jaarrekening staat steeds meer op de tocht;
• belangrijke stakeholders zoals de gecontroleerde ondernemingen en aanhouders zijn ontevreden over het functioneren van de accountants.

Wettelijk monopolie
Accountants vergeten te vaak dat zij in hun rol als poortwachters, van de overheid als beroepsgroep het alleenrecht hebben verkregen om de verplichte wettelijke controle uit te voeren.
In feite heeft men een wettelijk monopolie en is er van marktwerking weinig sprake.
De Grote Vier maken de dienst uit, ook in de beroepsgroep.
Wat Paul Koster denk ik indirect aan de orde stelt is dat het hebben van een wettelijk monopolie belangrijke verplichtingen met zich mee brengt. Het kan niet zo zijn dat je als partner van een groot accountantskantoor vooral aan je eigen inkomen denkt en de kwaliteit van het uitgevoerde controlewerk verwaarloost.
Als ik hem goed beluister is dat naar zijn mening aan de hand en heeft de accountant daardoor aan vertrouwen ingeboet.
Overigens is dat naar mijn mening typisch monopolistisch gedrag: op basis van marktmacht een belabberd product aanbieden tegen veel te hoge prijzen en daardoor een veel te hoge winst maken.

Morrende stakeholders
Als gevolg van dit slecht uitgevoerde monopolie zien we ook steeds meer ontevreden klanten. Denk aan de aanstelling van KPMG bij DSM waarbij de klant extra eisen heeft gesteld aan de benoeming.

Zoals het FD meldt:

"Een van de eisen is dat DSM op elk moment kosteloos de samenwerking met de accountant kan verbreken, mochten er nieuwe schandalen aan het licht komen. Ook vroeg het bedrijf een ‘comfort letter’ van KPMG, waarmee DSM zekerheid wil krijgen dat de accountant genoeg maatregelen heeft genomen om nieuwe schandalen te voorkomen."

Het is alsnog al wat als je op die manier de functie van vertrouwensman van het maatschappelijk verkeer denkt in te vullen. Het is ook een teken aan de wand dat de gecontroleerde ondernemingen zelf blijkbaar nogal sceptisch staan tegenover de kwaliteit van het geleverde werk.

Dat zien we ook terug in de kritische opstelling van de VEB.
Jan Maarten Slagter gaf al in 2011 aan weinig vertrouwen meer te hebben in de accountant.
Wat dat betreft treedt Paul Koster in zijn voetsporen met een alweer duidelijk signaal: aandeelhouders hebben steeds minder vertrouwen in de kwaliteit van de door accountants uitgevoerde controles.
Tel daar nog bij op dat ook de politiek zijn geduld aan het verliezen is en dan mag het wel duidelijk zijn dat het accountantsberoep in de huidige vorm zijn beste tijd wel gehad heeft.

De ondergang van de accountantsindustrie
Ben ik een doemdenker als ik zeg dat het accountantsberoep in zijn huidige vorm geen toekomst meer heeft?
In een eerder weblog in 2012 kwam ik al tot deze conclusie.
Mijn aanbeveling was toen om de verplichte controle af te schaffen om een einde te maken aan het wettelijke monopolie. Ten tweede vond ik toen dat de echte stakeholder de accountant moet aanstellen en betalen. Dat is naar mijn mening de aandeelhouder en niet de commissaris. In Nederland zou dit bijvoorbeeld kunnen door deze rechten toe te kennen aan een aandeelhouderscommissie. De benodigde fondsen zouden aandeelhouders van de onderneming kunnen claimen waarin zij beleggen. In feite gaan we dan terug naar de beginsituatie van meer dan 1 eeuw geleden waarin degene met het grootste belang de controleur betaalde.

Conclusie
Vooralsnog ligt de bal bij het beroep om zelf met verbeteringen te komen. Zij hebben van de Tweede Kamer en minister Dijsselbloem de opdracht gekregen om de kwaliteit van de sector te verbeteren.
Daarvoor is een werkgroep samengesteld die samen met een stuurgroep aan de slag gaat.
Hoe dat allemaal uitpakt is nog maar de vraag.
Wie de reacties leest op de website van De Accountant kan zich met recht afvragen of dit wat zal opleveren. Veel voorstanders van verregaande vernieuwing voelen zich buitengesloten.
De kans dat er in september een gedragen plan ligt is erg klein.
Dan is overigens de politiek weer aan zet en dan moeten we maar weer afwachten wat dat oplevert.
Zou het niet een veel beter idee zijn om de discussie eerst maar eens te voeren met de belangrijkste stakeholders en niet alleen maar hoofdzakelijk binnen de beroepsgroep?
Ik heb niet de indruk de de huidige generatie bestuurders in de beroepsgroep nog beseffen wat er buiten de muren van hun fraaie kantoren leeft.