Sterker nog, een vrouwen quotum doet dan meer kwaad van goed, zoals de begeleidende tekst bij het artikel meldt.
Dat "van goed" is overigens geen typefout van mij, maar het staat letterlijk zo in de krant.
Opvallend dat dit onderwerp van corporate governance zo prominent in een weekend-editie van een krant wordt gepubliceerd. Normaliter is het een onderwerp voor vakgenoten en niet zozeer iets dat interessant lijkt voor het grote publiek.
Opvallend is ook dat Christina Hoff Sommers in het vakgebied corporate governance een grote onbekende is. Dat is ook wel te merken, want het hele verhaal is nogal ongenuanceerd.
Opvallend is ook nog dat het artikel een nogal eenzijdig beeld oproept van het belang van meer vrouwen in het bestuur en de raad van commissarissen. Haar conclusie in het artikel is nogal hard:
"Maar zakelijk en financieel leiders moeten objectief en op de economische werkelijkheid gefocust zijn. Als zij van het echte pad afraken en zich beroepen op willekeurige onderzoekjes en op quota gebaseerde maatstaven, zaaien ze verwarring en vragen ze om problemen."Een vreemde uitspraak van deze dame want ook haar artikel berust op nogal selectief winkelen in de wetenschappelijke literatuur. Ik vind dat nogal vervelend, omdat door publicatie in de NRC een groot publiek wordt bereikt, die met weinig kennis op dit gebied door dit artikel een nogal eenzijdig beeld voorgeschoteld krijgen. Misschien dat de redactie een volgende keer, een reactie kan vragen van een (vrouwelijke) deskundige op dat gebied en die hebben we bij Nyenrode genoeg.
Ik heb in twee eerder weblogs al uitgebreid geschreven over diversiteit in de top van ondernemingen.
Daarbij meldde ik al een bijzonder interessante studie op dit gebied van onderzoeksinstituut van Credit Suisse onder ruim 2400 beursgenoteerde ondernemingen in het tijdsbestek van 2005 tot en met eind 2011. De conclusie is dat ondernemingen met vrouwelijke bestuurders het gemiddeld 26% beter doen dat ondernemingen zonder vrouwelijke bestuurders.
Mijn conclusie is veel genuanceerde dan die van mevrouw Hoff Sommers, die deze studie overigens niet noemt.
Voor alle duidelijkheid: ik ben ook geen voorstander van een vrouwenquotum. Een vrijwillige aanpak door het bedrijfsleven verdient wat mij betreft de voorkeur. Daarbij is diversiteit niet alleen in geslacht belangrijk, maar ook diversiteit in leeftijd, talent, kennis, kunde en ervaring.
Laten we goed bedenken dat een functie in de raad van bestuur of raad van commissarissen van een beursgenoteerde onderneming topsport is. De belangen zijn groot en de gevolgen van foute beslissingen kunnen verstrekkend voor alle belanghebbenden.
De weg naar de top is lang, niet alleen voor bestuurders, maar zeker ook voor commissarissen. Commissarissen bij beursgenoteerde ondernemingen worden vooral gezocht om hun (internationale) ervaring. Meestal zijn het ook ervaren (oud) bestuurders van beursgenoteerde ondernemingen.
Die ervaring is ook hard nodig om goed te kunnen functioneren als adviseur van het bestuur en als toezichthouder.
Objectief bezien is dat nog het manco bij de dames, ze lopen nog achter in de bezetting van topfuncties in de directie en daardoor in de bezetting van de raden van commissarissen.
Dat los je niet op door quota, in tegendeel want dan zorg je voor een ondermaatse bezetting van niet gekwalificeerde dames.
Die mening deel ik wel met mevrouw Hoff Sommers. Dat wil echter niet zeggen dat meer diverse boards, raden van bestuur en raden van commissarissen geen goed idee zou zijn.
Integendeel, een meer diverse samenstelling van dit soort gremia leidt tot betere besluitvorming en resultaten.
Bedenk dan wel dat het dan niet alleen gaat om geslacht, maar ook om kennis en kunde, ervaring, achtergrond, nationaliteit e.d. Bovenal gaat het bij commissarissen om ervaring in het leiden van een grote multinationale onderneming. Dan ken je de problemen, de risico's, de kansen, de uitdagingen en ben je een goede gesprekspartner voor het bestuur.
Als er al een quotum moet komen, is het misschien een beter idee om de lat hoog te leggen en te eisen dat alle boardleden aan bepaalde kwaliteitscriteria moeten voldoen. Want laten we wel zijn, nog veel te vaak worden er leden benoemd waarvan ik me afvraag wat ze daar te zoeken hebben.
Voorbeelden geef ik niet, die kunt u waarschijnlijk zelf wel bedenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten