vrijdag 17 juni 2011

Spookaandelen Rabo?

Op 7 juni 2011 berichtte het Financieele Dagblad over een op het eerste gezicht merkwaardige zaak. De Nederlandsche Bank (DNB) heeft de Rabobank op de vingers getikt vanwege het feit dat de bonus voor bestuurders in gewoon geld  wordt uitgekeerd. Volgens een woordvoerder van DNB schrijven Europese regels voor dat de bonus van bankiers voor minstens de helft uit aandelen bestaat, die de ontvanger enkele jaren moet vasthouden. Hij stelt daarbij:
"De EU-regels kennen echter geen uitzonderingen, zegt een woordvoerder van DNB, het orgaan dat in Nederland toeziet op de naleving daarvan. 'De bepaling omtrent uitbetaling in financiƫle instrumenten geldt voor alle ondernemingen, ongeacht of ze beursgenoteerd zijn.'
Nu is de Rabobank niet beursgenoteerd en kunnen ze geen aandelen uitkeren want die heeft de bank niet. De DNB zet de bank nu onder druk om synthetische instrumenten te ontwerpen voor bonusontvangers, waarvan bijvoorbeeld de waarde gekoppeld is aan de koers van achtergestelde obligaties.
Deze affaire lijkt op het eerste gezicht een voorbeeld van een strikt formalistische benadering van de DNB die weinig effectief is.
De Rabo is er zelf ook niet erg over te spreken. Zo zegt commissaris Walravens in het artikel . .  "Ze eisen dat we spookaandelen gaan uitgeven voor de bonus. Veel gekker moet het toch niet worden!' zo riep hij vertwijfeld uit."
Nu zou ik persoonlijk dergelijke bewoordingen niet kiezen, maar het toont wel de emotie, zonder daarbij overigens op de feiten in te gaan. Overigens iets dat ook het Financieele Dagblad nalaat.

Dat valt ook wel te begrijpen want het is niet zo makkelijk om die Europese regels te vinden waarnaar de DNB verwijst. De Green Paper over de financiele sector zegt niet zo veel over bonussen en stelt zeker geen formele eisen. Verder is op de website van de EU niet gelijk iets te vinden. Het enige gremium in Europa dat regels geeft over de beloning van bankiers is het Basel Committee on Banking Supervision.  In januari 2010 publiceerde deze commissie een document met de titel "Compensation Priciples and Standards Assessment Methology' waarin toezichthouders aanwijzingen krijgen hoe zij de beloningspraktijk bij financiele instellingen dienen te beoordelen. In dat document is niets te vinden over de plicht een deel van de variabele beloning uit te keren in aandelen. Voor beloningsprincipes verwijst het document weer naar de FSB Principles for Sound Compensation Practices. Ook daar kan ik Dichter bij huis zegt de Code Banken in paragraaf 6.4 ook niet dat een deel van de variabele beloning in aandelen moet worden uitgekeerd. De Rabobank voldoet vrijwillig aan de Nederlandse Corporate Governance Code en ook daar is die verplichting niet te vinden.
Op de website van het Europees Parlement is het ook niet plezierig zoeken maar uiteindelijk stuit ik op richtlijn 2010/76/EU. Daarin staat dat  een aanzienlijk deel, en in ieder geval ten minste 50 % van een variabele beloning, moet bestaan uit een afgewogen mix van:
  • aandelen of vergelijkbare eigendomsbelangen, afhankelijk van de juridische structuur van de krediet­ instelling in kwestie, dan wel, in het geval van een niet op de beurs genoteerde kredietinstelling, op aandelen gebaseerde instrumenten of vergelijkbare niet-liquide instrumenten, en
  • indien van toepassing, andere instrumenten zoals bedoeld in artikel 66, lid 1 bis, punt a), die een goede weerspiegeling zijn van de kredietkwaliteit van de kredietinstelling in het kader van de lopende bedrijfsbeoefening.
  • een aanzienlijk deel, en in ieder geval ten minste 40 % van de variabele beloningscomponent, wordt uitgesteld over een periode van ten minste drie tot vijf jaar die aansluit bij de aard van activiteiten, de risico’s daarvan en de activiteiten van het personeelslid in kwestie.
Laten we daarbij bedenken dat de Europese Unie een strenger beloningsbeleid wil om in de toekomst ongelukken te voorkomen. Zoals in de wet staat: het beloningsbeleid is in overeenstemming met en draagt bij aan een degelijke en doeltreffende risico beheersing en moedigt niet aan tot het nemen van meer risico’s dan voor de kredietinstelling aanvaardbaar is.

Dat lijkt mij als belastingbetaler een goed zaak want ik heb al het nodige geld voor het bankwezen bij elkaar moeten schrapen. Ik vind dan ook de maatregel van de DNB helemaal niet "gekunsteld" zoals Walravens tegen de verslaggever stelt. Het is de taak van de nationale toezichthouder om te toetsen of banken aan deze wettelijke eisen voldoen.
Het was natuurlijk leuker geweest als de directieleden van Rabo hun bonus gelijk contant krijgen uitgekeerd, maar het komt wel een beetje hebberig over. Het lijkt ook wel het argument om de constructie gekunsteld te noemen en dat verklaart mogelijk de emotie bij commissaris Walravens. 
Wat mij betreft hoeft het ook niet gekker te worden met de bonussen, want daar hebben bankiers (ook bij de Rabo) wel een handje van.
Kortom, er is geen sprake van spookaandelen, maar het voldoen aan een legitieme eis om prudent met bonussen om te gaan.

    Geen opmerkingen:

    Een reactie posten