donderdag 12 februari 2015

Nutreco-bonus: verdiend of niet?

In een opinie stuk van de redactie van het Financieele Dagblad toont men zich ontevreden over de extra compensatie voor een klein groepje top-managers van Nutreco, die door de Raad van Commissarissen is toegekend.
Zij worden beloond voor het feit dat zij de overname van SHV in goede banen hebben geleid.

Kort samengevat heeft de redactie de volgende argumenten:
  • het past niet meer in de tijdgeest waarin men uiterst kritisch is over variabele beloningen;
  • een dergelijke vergoeding is alleen te billijken als deze managers door de overname hun baan zouden verliezen en dat is niet het geval;
  • het management heeft niet het onderste uit de kan gehaald voor zijn eigenaren.
Tijdgeest?
De redenering is dat door de kredietcrisis en de daaropvolgende economische crisis het denken over bestuurdersbeloningen ingrijpend gewijzigd is.
Men wijst naar de verplichte matiging van bonussen in de financiële sector en de nieuwe clawback-clausule.
Ook de code Tabaksblat is kritisch over variabele beloningen en vindt dat deze gekoppeld moet worden  aan vooraf bepaalde, beoordelaar en beïnvloedbare doelen, die overwegend een lange termijn karakter hebben (Principe II.2).
Allemaal prima argumenten maar niet echt van toepassing op een eenmalige situatie waarin een overname door een andere partij plaatsvindt.

Alleen bij baanverlies?
Ook het argument dat een dergelijke eenmalige bonus alleen zou moeten worden toegekend bij dreigend baanverlies is niet echt overtuigend.
Het is een feit dat er een nieuwe grootaandeelhouder komt en dan is het maar helemaal de vraag of deze inderdaad bereid is het zittende bestuur te laten aanblijven, of dat de bestuursleden na verloop van tijd vervangen worden.
Een overname brengt nu eenmaal altijd onzekerheid met zich mee voor de bestuurders, op de korte of op de langere termijn.
Vanuit die optiek is een transactiebonus best wel te verdedigen om het zittende bestuur te motiveren de overname tot een goed eind te brengen.

Evenmin meldt men in dit opiniestuk dat de zittende bestuurders miljoenen mislopen vanwege de vorig jaar ingevoerde wetgeving, de zogenoemde clawbackwet. Die verplicht bedrijven om in overnamesituaties de waardestijging van aandelen die in bezit zijn van bestuurders in te houden. Dat betekent dat zij niet de door SHV geboden 45,25 euro per aandeel krijgen, maar de prijs die het aandeel vier weken voorafgaand aan het eerste overnamebod had. Toen stond de koers van een Nutreco-aandeel met ruim 29 euro beduidend lager.
In dit licht bezien is een extraatje van een halfjaar salaris zeker te billijken.

Geen goed werk verricht?
Het uiteindelijke bod is een premie van 60% op de slotkoers van 17 oktober 2014, toen SHV voor het eerst een bod deed.
Dat lijk me geen slecht resultaat en dat vonden de aandeelhouders in grote meerderheid ook.
De vraag of er misschien een hogere prijs geboden had kunnen worden zal nooit beantwoord kunnen worden.
Mogelijk had Cargill een hoger bod kunnen uitbrengen maar men was daartoe niet bereid. Andere kandidaten lieten zich niet zien en dat ondergraaft al de stelling van de redactie van het Financieele Dagblad dat men niet het onderste uit de kan heeft gehaald.

Conclusie
Iedereen heeft recht op een mening over deze overname. Dat geldt natuurlijk ook voor de redactie van het Financieele Dagblad.
Naar mijn opvatting is men in dit geval nogal suggestief en aanmatigend te werk gegaan en valt er best wat af te dingen op de gehanteerde argumenten.
Of de Nutreco-bonus niet in de tijdgeest past is dan ook een nogal boude uitspraak.
Ook een eerdere kop boven een artikel van Maaiveld is nogal suggestief: "Zelfverrijking valt moeilijk af te leren."

Uiteindelijk beslissen de aandeelhouders en deze hebben, inderdaad met een kleine meerderheid, ingestemd met het voorstel. Overigens niet onlogisch want de aandeelhouders hebben heel behoorlijk verdiend aan deze transactie.
Je zou zeggen dat dan een extraatje voor het bestuur heel wel in de tijdgeest past.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten