De Kamer wil dat bedrijven die zijn volgeladen met schuld door durfkapitalisten volgend jaar al worden aangepakt. De werkwijze van durfkapitalisten, ook wel sprinkhanen genoemd, stoort politiek Den Haag, aldus deze krant. Een treffend citaat om de sfeer te duiden is dat van de staatssecretaris zelf in een aflevering van ForumVideo van VNO-NCW:
"Ik wil een einde maken aan excessieve schuldfinanciering met vreemd vermogen, waarbij buitenlandse sprinkhanen de Nederlandse grazige groene weiden leegvreten." Hij doelt daarbij op vormen van financiering "waarbij de winst van gezonde Nederlandse bedrijven helemaal wordt opgevreten door de rente op leningen van de overnemer."We zijn blijkbaar weer helemaal terug in de discussie van 2007 over activistische aandeelhouders en private equity. Ook toen al liepen de emoties hoog op, zonder dat daar nu echt een reden voor was.
Vanuit de academische hoek concludeerden de economen Boot en Cools, in hun preadvies voor de Koninklijke Vereniging voor Staathuishoudkunde, dat:
"Private equity geeft aandeelhouders informatie en macht en daarmee de mogelijkheden om focus en discipline te creëren. Dit gaat dan veelal in combinatie met hoge leverage en sterke financiële incentives voor het management. Dat kan werken, althans zolang het reparatiemiddel actief is, gemiddeld 3 à 5 jaar. Het belangrijkste nadeel is de (te) sterke korte termijn focus gericht op rendementsverbetering en het genereren van cash in combinatie met sterke en eenzijdige financiële prikkels voor het (top) management. Prestatiebeloning prikkelt en zet mensen aan harder te lopen, maar het gevaar is dat zij onbezonnen hard gaan lopen in de verkeerde richting."Zij vinden ook dat private equity waarde creëert dankzij goed geïnformeerde aandeelhouders met effectieve zeggenschap die zorgen voor een consistente, meer standvastige strategie en focus.
In mijn oratie als lector Corporate Governance kwam ik tot eenzelfde conclusie op basis van uitgebreid literatuuronderzoek.
Dat onze grazige weiden worden leeggevreten door buitenlandse sprinkhanen is volkomen onzin en goedkope retoriek.
Zoals Pieter Korteweg al eens betoogde zijn opkoopfondsen juist de "woelmuizen van het kapitalisme".
Het is te beschouwen als een reparatiemechanisme omdat private equity zijn geld verdient door de zwaktes in een onderneming te repareren. Het koopt een onderneming, verbetert de prestaties gedurende een periode van 3 tot 5 jaar, om vervolgens de onderneming weer af te staan.
Dat er veel met vreemd vermogen wordt gefinancierd kan bij een oplopende rente een risico vormen. We moeten daarbij wel bedenken dat de banken deze financieringsconstructie uitermate zorgvuldig hebben beoordeeld. Het "volladen" met schulden is dan ook een buitengewoon storende vertekening van de werkelijkheid. Immers het geleende geld moet uiteindelijk wel terugbetaald worden. Als er al sprake is van veel vreemd geld dan is daar wel degelijk goed over nagedacht omdat anders zowel de bank als private equity met de brokken blijven zitten.
Bedenk daarbij ook dat veel van de door private equity overgenomen bedrijven er vaak slecht voorstonden. Een voorbeeld daarvan is de overname Vendex KBB in 2004. Na de reorganisatie door KKR is het gelukt V&D weer op winst te krijgen, Bijenkorf weer op wereldklasse te zetten en Hunkemoller internationaal uit te rollen.
Niet slecht voor een sprinkhaan.
Het vreemde is ook dat de Tweede Kamer en de staatssecretaris denken dat ze met deze maatregel de Nederlandse economie denken beter te maken. Een vreemde gedachte, denk ik zo.
Politiek en zakendoen is een vreemd huwelijk dat altijd slecht afloopt.
Bovendien is de voorgenomen maatregel een uitermate slecht signaal aan buitenlandse investeerders.
De vraag is dan ook waarom de politiek juist nu, in een zich eindelijk herstellende economie, tot dit soort domme maatregelen wendt.
Het lijkt mij voor buitenlandse investeerders geen goed signaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten