Het is u wel opgevallen dat ik even een tijd geen nieuwe berichten heb geplaatst.
Het was even tijd om bij te komen met zaken dichter bij huis.
Zoals het opnieuw inrichten met planten van mijn discus-aquarium, inclusief het installeren van nieuwe bewoners. Onze jongste teckeldame moest gesteriliseerd worden en dat geeft ook de nodige zorgen.
Naast een beetje vakantie vieren was er ook de overgang van mijn trouwe Windows-Pc naar een gloednieuwe 27-inch iMac.
Al met al een heel karwei.
Ik werk al meer dan 20 jaar op een computer en dat betekent dat ik een groot digitaal archief heb.
Om dat zo maar even over te zetten valt niet mee.
Het is opvallend dat er zo weinig goede hulpmiddelen zijn om deze overgang te vergemakkelijken.
Ik had, dacht ik, een mooie oplossing door een pakket te kopen van Belkin, met de veelzeggende naam "Switch-to-Mac Cable."
Volgens de Apple-dealer zou dit pakket er voor zorgen dat alles naadloos werd overgebracht.
Dat verliep inderdaad vlekkeloos, leek het.
Alle bestanden werden vlekkeloos overgebracht, alleen de e-mail, adresgegevens, agenda, notities e.d werden naar de corresponderende Apple-programma's overgebracht en niet naar de ook door mij aangeschafte Outlook-versie voor de Mac, die onderdeel is van de complete Office-suite voor de Mac.
Een beetje onhandig, maar je zou zeggen dat Outlook dit dan wel vanzelf kon invoeren vanuit deze programma's, maar dat bleek niet zo te zijn.
Na lang zoeken kwam ik er achter dat dit handmatig moest door de Export-functie van Outlook op de PC te gebruiken en alle bestanden stuk voor stuk over te sturen naar de Mac en deze vervolgens stuk voor stuk te importeren in Outlook.
Dat werkte goed, al is de procedure nogal omslachtig.
Je zou toch zeggen dat Microsoft daar daar best wel een handig programmaatje voor had kunnen schrijven. Maar dat is blijkbaar nooit in ze opgekomen.
Wat veel erger is dat Microsoft er niet in is geslaagd om voor deze versie van Office een goede synchronisatie-functie te leveren voor Outlook met de Iphone, iPod of Ipad.
Dat betekent dat mijn agenda op de iPad niet synchroniseert met die in Outlook (iCal).
Dat wordt er niet bij gezegd als je het Office-pakket voor de Mac koopt, maar moet je na lang zoeken ontdekken op een gebruikersforum op de website Office Mac.
De verklaring?
Volgens Andy Ruff, de programma manager, was er geen tijd genoeg om deze functie op tijd gereed te hebben. Daar komt nog bij dat Microsoft denkt dat het synchroniseren van kalenders slechts weinig mensen interessant is. Dat lijkt me een grove misrekening, want Microsoft weet blijkbaar niet hoeveel mensen hun kalender op hun mobiele telefoon of iPad hebben.
De verwachte oplossing komt in het komende halfjaar van 2011, maar een concrete datum wordt niet gegeven.
Begrijp me goed, ik ben zeer tevreden over Word, PowerPoint en Excel in deze suite, maar Outlook is door het ontbreken van een goede synchronisatie-functie, een enorme misser.
Voorlopig gebruik ik daarom maar de eenvoudige maar wel werkende programma's van Apple.
Ik heb alleen nog een klein probleem.
Ook iCal, het kalenderprogramma van Apple synchroniseert niet goed met mijn iPad.
Als ik dus een afspraak met u mis, weet u hoe dat komt.
dinsdag 25 januari 2011
vrijdag 7 januari 2011
Facebook: waarom een onderhandse plaatsing?
Uiteindelijk heeft de sociale website Facebook besloten om aandelen te plaatsen bij het beleggend publiek. Maar niet door een Initial Public Offering (IPO) ofwel beursgang maar door een Private Placement (de onderhandse plaatsing van aandelen, waarbij deze rechtstreeks, zonder openbare inschrijving bij beleggers worden geplaatst.
In feite geschiedt deze plaatsing van 500 miljoen dollar aan aandelen aan een special purpose vehicle, opgericht door de bank Goldman Sachs. Op deze manier omzeilt Facebook de overschrijding van de limiet van 500 aandeelhouders, waardoor het niet hoeft te voldoen aan de publicatieverplichtingen van een beursgenoteerde onderneming. In feite is dit een legale innovatie omdat een beursgang niet meer nodig is, terwijl toch voldoende beleggers de mogelijkheid hebben om aandelen te kopen en Facebook voldoende eigen vermogen kan acquireren.
Goldman Sachs plaatst de aandelen via een beleggingsvehikel bij zijn rijkste klanten. Deze moeten minimaal $ 2 miljoen inleggen en mogen hun belegging niet eerder dan in 2013 van de hand doen. Het beleggingsvehikel krijgt een omvang van $ 1,5 miljard. De vraag is dusdanig groot dat de bank is gestopt met het aannemen van orders.
Goldman Sachs vraagt een vergoeding van 0,5% voor de kosten plus 4% voor de inschrijving, de zogeheten 'upfront fee', en nog eens 5% als er winst wordt gemaakt.
Een paar jaar geleden een beursgang nog de droom van elke startende onderneming, maar nu zijn er blijkbaar veel aantrekkelijker alternatieven. Een notering aan de beurs heeft veel van zijn glans verloren door de strenge regelgeving en de opkomst van de korte-termijn handelaren waardoor veel bestuurders van mening zijn dat zij de controle over de onderneming verliezen. Daarnaast zijn de kosten van een beursnotering ook steeds hoger geworden.
De conclusie die zich daarbij opdringt is dat de toegenomen kosten van een publieke notering het gewone beleggend publiek de mogelijkheid ontnemen om ook een aandeel te kopen in een mogelijk lucratieve belegging. Nu is dat gereserveerd voor de rijke klanten van Goldman, waar tegenover staat dat deze dan ook vooraan in de rij staan als het later drastisch misgaat.
Feit is dat Facebook een helder signaal afgeeft, een publieke notering is minder aantrekkelijk geworden en een direkte plaatsing is een aantrekkelijk alternatief, zoals ook Groupon, Twitter en Zynga laten zien.
Steven Pearlstein tekent daarbij aan dat dit volgens hem ook een goed beeld geeft van het rauwe kapitalisme op Wallstreet dat nog steeds werkt ondanks de kredietcrisis, waarbij vriendjespolitiek en voorkennis van een kleine kring van geprivilegieerden als norm gelden.
We zagen dit gedrag al eerder tijdens de internet-hype, waarbij de grote zakenbanken het spel beïnvloedden door door hun eigen analisten de toekomstige prestaties van ondernemingen die zijn naar de beurs brachten veel te zonnig voor te stellen. Daarnaast reserveerden zij een flink deel van aandelen voor zichzelf en voor hun rijke klanten tegen de uitgiftekoers.
Voor de goede orde, dit gedrag is stevig aangepakt en er is nog niets bekend dat er op zou wijzen dat dit spelletje in een nieuw jasje is gestoken. Dat gevaar ligt echter wel weer op de loer, want het ook dit keer weer om heel veel geld en dan wordt de moraal nogal eens achtergesteld.
Ik deel ook niet de conclusie van Larry Ribstein dat de regels die bedacht zijn om de beursmarkt veilig te maken voor de gewone belegger er uiteindelijk in resulteren dat zij worden uitgesloten.
Ik denk dat dit fenomeen niet alleen wordt veroorzaakt door de strengere regels en hogere kosten bij een beursgang.
De beurs is in deze tijd niet meer het enige middel om grote sommen geld bij beleggers in te zamelen. Er zijn voldoende andere alternatieve gekomen, die blijkbaar beter voldoen dan een beursgang.
Het betekent wel dat de kwaliteit van veel IPO's zal afnemen omdat de beste beleggingskansen steeds meer buiten de beurs de markt op gaan. In de toekomst zullen IPO's dan ook veel meer gebruikt worden om zittende aandeelhouders aan liquide middelen te helpen of om startende ondernemingen met minder goede vooruitzichten aan startkapitaal te helpen.
In feite geschiedt deze plaatsing van 500 miljoen dollar aan aandelen aan een special purpose vehicle, opgericht door de bank Goldman Sachs. Op deze manier omzeilt Facebook de overschrijding van de limiet van 500 aandeelhouders, waardoor het niet hoeft te voldoen aan de publicatieverplichtingen van een beursgenoteerde onderneming. In feite is dit een legale innovatie omdat een beursgang niet meer nodig is, terwijl toch voldoende beleggers de mogelijkheid hebben om aandelen te kopen en Facebook voldoende eigen vermogen kan acquireren.
Goldman Sachs plaatst de aandelen via een beleggingsvehikel bij zijn rijkste klanten. Deze moeten minimaal $ 2 miljoen inleggen en mogen hun belegging niet eerder dan in 2013 van de hand doen. Het beleggingsvehikel krijgt een omvang van $ 1,5 miljard. De vraag is dusdanig groot dat de bank is gestopt met het aannemen van orders.
Goldman Sachs vraagt een vergoeding van 0,5% voor de kosten plus 4% voor de inschrijving, de zogeheten 'upfront fee', en nog eens 5% als er winst wordt gemaakt.
Een paar jaar geleden een beursgang nog de droom van elke startende onderneming, maar nu zijn er blijkbaar veel aantrekkelijker alternatieven. Een notering aan de beurs heeft veel van zijn glans verloren door de strenge regelgeving en de opkomst van de korte-termijn handelaren waardoor veel bestuurders van mening zijn dat zij de controle over de onderneming verliezen. Daarnaast zijn de kosten van een beursnotering ook steeds hoger geworden.
De conclusie die zich daarbij opdringt is dat de toegenomen kosten van een publieke notering het gewone beleggend publiek de mogelijkheid ontnemen om ook een aandeel te kopen in een mogelijk lucratieve belegging. Nu is dat gereserveerd voor de rijke klanten van Goldman, waar tegenover staat dat deze dan ook vooraan in de rij staan als het later drastisch misgaat.
Feit is dat Facebook een helder signaal afgeeft, een publieke notering is minder aantrekkelijk geworden en een direkte plaatsing is een aantrekkelijk alternatief, zoals ook Groupon, Twitter en Zynga laten zien.
Steven Pearlstein tekent daarbij aan dat dit volgens hem ook een goed beeld geeft van het rauwe kapitalisme op Wallstreet dat nog steeds werkt ondanks de kredietcrisis, waarbij vriendjespolitiek en voorkennis van een kleine kring van geprivilegieerden als norm gelden.
We zagen dit gedrag al eerder tijdens de internet-hype, waarbij de grote zakenbanken het spel beïnvloedden door door hun eigen analisten de toekomstige prestaties van ondernemingen die zijn naar de beurs brachten veel te zonnig voor te stellen. Daarnaast reserveerden zij een flink deel van aandelen voor zichzelf en voor hun rijke klanten tegen de uitgiftekoers.
Voor de goede orde, dit gedrag is stevig aangepakt en er is nog niets bekend dat er op zou wijzen dat dit spelletje in een nieuw jasje is gestoken. Dat gevaar ligt echter wel weer op de loer, want het ook dit keer weer om heel veel geld en dan wordt de moraal nogal eens achtergesteld.
Ik deel ook niet de conclusie van Larry Ribstein dat de regels die bedacht zijn om de beursmarkt veilig te maken voor de gewone belegger er uiteindelijk in resulteren dat zij worden uitgesloten.
Ik denk dat dit fenomeen niet alleen wordt veroorzaakt door de strengere regels en hogere kosten bij een beursgang.
De beurs is in deze tijd niet meer het enige middel om grote sommen geld bij beleggers in te zamelen. Er zijn voldoende andere alternatieve gekomen, die blijkbaar beter voldoen dan een beursgang.
Het betekent wel dat de kwaliteit van veel IPO's zal afnemen omdat de beste beleggingskansen steeds meer buiten de beurs de markt op gaan. In de toekomst zullen IPO's dan ook veel meer gebruikt worden om zittende aandeelhouders aan liquide middelen te helpen of om startende ondernemingen met minder goede vooruitzichten aan startkapitaal te helpen.
Abonneren op:
Posts (Atom)